Być przyszłą żoną programisty to ogromne wyzwanie, a tak naprawdę wielka szkoła przetrwania.

Obrazą dla programisty jest nazwanie go informatykiem. To tak jak lekarza nazwać znachorem.

Programista to prosty, aczkolwiek mądry człowiek. Do życia potrzebny mu komputer, jedzenie i miejsce do spania. Jak pies. Tylko pies woli kości, a on kable, łącza, myszki. Reszta to dodatek. Programista, przynajmniej mój, jest jak ciastko z kremem. Jedno sprawia przyjemność, ale jedzenie go przez tydzień powoduje rozwolnienie albo wymioty. Sztuką jest żyć razem, ale bez rozwolnienia. Nadmiar rozkoszy szkodzi, albo rozpieszcza. Dlatego nauczyłam się jego sposobu pojmowania świata, jego dialektu, żeby jego świat nie zabił mojego.

Trzeba pamiÄ™tać, że “programista” jest gatunkiem pomiÄ™dzy maÅ‚pÄ… a czÅ‚owiekiem. Ni to czÅ‚owiek ni maÅ‚pa – to po prostu programista. Lubi bawić siÄ™ penisem, ale też pÅ‚acze i odczuwa – zupeÅ‚nie jak czÅ‚owiek.
Mój programista ma serce na klawiaturze. Jest wspaniały, bo przecież jest ze mną.

Dziś siedzi przy komputerze i gra. Nie słucha, chociaż mówi, że może ze mną rozmawiać i grać. Mówię do niego, a on i tak mnie nie słucha.

SPRAWDZIAN

• Kochany, czy zerżnęło CiÄ™ dziÅ› stado dzikich kaczek w dupÄ™?
• Tak, kocham CiÄ™.
• Nie sÅ‚uchasz mnie, czy wiesz co powiedziaÅ‚am?
• Tak, zapytaÅ‚aÅ› siÄ™ czy ciÄ™ kocham. Nie wmawiaj mi, że CiÄ™ nie sÅ‚ucham. Na Boga kobieto… proszÄ™ CiÄ™!!
• Dobrze kochanie…

Czas zająć się sobą. Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Niech myszka przylgnie mu do rąk.

ODKRYCIE

Programista radzi sobie z czajnikiem i z robieniem herbaty. Chociaż dla niego to tylko zabarwiona woda.
Puszcza bąki i mówi, że jakby je powstrzymywał to miałby posrane myśli. I to akurat jest święta prawda.