Wczoraj biegaÅ‚am po Warszawie. ZaÅ‚atwiÅ‚am wszystkie sprawy i marzyÅ‚am o jednym – tylko o jednym maÅ‚ym kebabie. Marzenie zostaÅ‚o speÅ‚nione, GeneraÅ‚ zmiÅ‚owaÅ‚ siÄ™ i zaspokoiÅ‚ mój maÅ‚y brzuszek. Jakby wiedziaÅ‚, że bÄ™dÄ™ musiaÅ‚a walczyć o miejsce w pociÄ…gu. Przed przyjazdem tej dziwnej maszyny sunÄ…cej po torach ludzie stojÄ… przy samej krawÄ™dzi peronu, a potem pchajÄ… siÄ™ nie zważajÄ…c na nic i na nikogo. Starsza Pani chciaÅ‚a wejść razem ze mnÄ… do przedziaÅ‚u, ale nie pomyÅ›laÅ‚a, że jest za gruba i tym tyÅ‚kiem wbiÅ‚a mnie we framugÄ™ drzwi. PrzeżyÅ‚am. Gdy stwierdziÅ‚am, że żyjÄ™ i nie jestem gwoździem daÅ‚am upust swojej zÅ‚oÅ›ci. Kiedy byÅ‚o za ciasno mówiÅ‚am:

• Generale, bÄ™dÄ™ wymiotować!
• Rzygaj maleÅ„ka, i tak Å›mierdzi..

Ludzie robili trochę miejsca, a ja miałam coś wiecej niż widok tyłka przed oczami.
Kiedy skończyła się ta męcząca jazda, chciałam normalnie funkcjonować, ale usiadłam w foteliku i łepek mi spadł.
Przeniosłam się na duże łoże i usnęłam. Generał obudził mnie o piątej nad ranem:

• Rozbieraj siÄ™!

RozebraÅ‚am siÄ™ z nadziejÄ…, że może jakieÅ› szuru buru bÄ™dzie. GeneraÅ‚ tylko wybaÅ‚uszyÅ‚ oczy, uÅ›miechnaÅ‚ siÄ™ i powróciÅ‚ do krainy wielkich cycków.
Niezbadane są godziny, kiedy kobieta może i chce.

Obserwacja:

W godzinach wczesno-porannych mój programista kusi. Jak eksponat na wystawie, ale ma wywieszonÄ… karteczkÄ™ "nie dotykać".