Dni biegły powoli. Tak naprawdę nie było o czym pisać.

Ale wczoraj to dopiero byl dziwny wieczór. Generał postanowił zrobić pranie. Zainstalował pralunię, otworzył jej duży brzuch.
Napchał ciuszków. Włączył programik króciutki, a ona mignęła zadowolona swoim zielonym wyświetlaczem.
Enter nie chciał mojej pomocy i dopiero gdy skończyło się pralkowe szaleństwo poprosił o pomoc przy rozwieszaniu prania.
Rozmawialiśmy o polityce, o życiu i nagle widzę Generała jak trzyma skarpetkę pod swoim nosem.

• Jedyna, skarpetka dziwnie pachnie.
• Kochany, dziwnie pachnie przed praniem.
• Jedyna, nie wlałaś plynu?
• Nie.
• A wsypałaś proszek?
• Nie. Ty wsypałeś.
• Ja nie wsypałem…

Obserwacja:

Programista skupia się na rzeczach technicznych. Zauroczony techniką zapomina o dodatkach.

Leżąc w łóżku znowu zaczęła mi się faza na dziecko.

• Kochany, zrób mi dziecko.
• Jedyna – możemy najpierw potrenować?
• Kochany, to chociaż królika, ale jak ja sobie dam radę z jego kłakami? Bedę miała zgagę.
• Kochana potrenujmy, chociaż królika.

Usnęłam przed treningiem, z myślą o króliku.