Była sobie impreza urodzinowa Entera, było całkiem miło, ale przyszedł dzień sprzątania po imprezie, która odbyła się w mikrodomku nad jeziorem u Czerwonej Strzały. Mnie ogarnęło lenistwo i zastanawiałam się, jak wykręcić się ze zmywania.

Poszło łatwo.

• Kochany, a co byÅ› powiedziaÅ‚, gdybyÅ› poszedÅ‚ do Czerwonej StrzaÅ‚y sam?
• No nie wiem.
• Może spotkasz siÄ™ z chÅ‚opakami pomogÄ… Ci, a jak wszystko zrobisz pogracie w pokerka?
• No zobaczymy.

Nie czekałam długo. Enter umówił się z kolegami w ciągu pięciu minut. Zabrali go do samochodu i pojechał posprzątać z uśmiechem na ustach.

A ja wreszcie miałam czas na leniuchowanie, aż zmęczona leniuchowaniem usnęłam. Maniek ma to do siebie, że jak Entera nie ma, to zmienia się w pilnującego psa. Cały czas czuwa, a na każdy drobny dźwięk dobiegający z dworu zaczyna szczekać. Nie jak szczeniak, tylko jak pies gotowy rzucić się natychmiast do obrony swojej pańci.

Obudził mnie i wiedziałam, że ktoś jest za drzwiami. Na zegarze dawno po północy. Patrzę się przez przyjaciela judasza i widze, że Enter ledwo stoi, uśmiecha się i macha łapkami. Otworzyłam i wtoczył się do domku. Potok słów wyrwał mu się z ust i nie obyło się bez komplementowania i zachwycania się mną i moim zaspanym wyglądem. Marzyłam tylko o spaniu, a on chciał film oglądać, gadać jakby nie mógł znaleźć innego momentu.

• Kochany posprzÄ…taÅ‚eÅ› ?
• Tak, umyÅ‚em cztery szklanki
• Na pewno posprzÄ…taÅ‚eÅ› butelki peÅ‚ne co zostaÅ‚y?
• Tak, opróżniÅ‚em…

OdprowadziÅ‚am go do łóżka i czekaÅ‚am aż przestanie chrapać…