Wczoraj założyliśmy swoje dziwne kostiumy. Generał-elegant i ja, jako małpa towarzysząca ruszyliśmy na Warszawkę.
W pociągu zaczełam się denerwować i rozpoczeła się głupawka, która również udzieliła się Enterowi.
Naprzeciwko siedział Pan, który miał wszystko w swoim zmarzniętym nosie, a po skosie parka całująca się namiętnie.

• Generałku, co by było gdyby tej panience wyszły robaki z buzi?
• Chłopak by zwymiotował.
• A gdyby na imprezie spod bluzki wyszłyby mi waleczne białe glizdy?
• Impreza by się skończyła, kochanie zamknij się, bo parka może tego nie wytrzymać.
• Ale ja jestem stara i zaczynam gnić.

Wieczór był miły.
Usiedliśmy przy barze, a Enter z uśmiechem na ustach zaczął przemawiać:

• Kochanie ty moje, jak ty to robisz, że tak pięknie wyglądasz?
• Myję się.
• Jedyna, czego się napijesz – ja stawiam?
• Kochany, przecież tu nie płacimy.
• Oto chodzi maleńka. Zapomnij o innych i doceń mój romantyzm. Przestaniesz wreszcie gadać, że Cię nigdzie nie zabieram.

W miarę picia zabawa stawała się doskonałą kolacją dla dwojga.

Obserwacja wytrącona, a może wtrącona:

Mój programiasta lubi dłubać w nosie i jak wyciąga twardzielkę to zaczyna mówić: nawet Chuck Norris takiej dorodnej baby nie ma.

Obserwacja właściwa:

Programista potrafi się bawić. Na imprezach nie można się z nim nudzić.